Eerste kerstdag: jouw familie of de mijne?

Na jaren als adviseur en programmamanager op het gebied van opleidingen te hebben gewerkt, was de overstap naar ‘planningssoftware’ wel even wennen. Een omschakeling voor mijn omgeving. “Jij? Een eigen softwarebedrijf?” “In planning?” Inmiddels zijn zowel zij als ik er helemaal aan gewend.

Een grappig bijeffect is dat nu allerlei zeer uiteenlopende planningsvragen aan me worden gesteld. Zowel logistieke- als productievraagstukken komen voorbij. Ik reageer enthousiast en leg dan uit dat het planningsmodel specifiek voor het opleidingsproces en cultuureducatie bedoeld is.

So far, so good.

Maar zo tegen kerst wordt het lastig. Dan blijkt de planning voor veel spanning te zorgen. Bij vrienden en familie lopen deze soms hoog op dat uitgerekend ík er niet mee weg kom, zonder dit probleem op te lossen. “ Wanneer zien wij jullie? : Met Eerste of Tweede Kerstdag?” Kun je dáár geen oplossing voor verzinnen met je plansysteem?

Want inmiddels hangt het ervan af of de broer van de nieuwe vriendin van mijn neefje wel of niet kan én of het bij anderen ‘om en om’ is. Ik volg het al niet meer! De keten om met elkaar de kerst door te brengen is inmiddels bijna oneindig, zeker met samengestelde gezinnen.

Kan je daar geen planningssysteem voor maken? Dat zou een hoop familiegedoe schelen! Met mijn standaard antwoord: ‘Nou, nee, want dit is dus specifiek ontwikkeld voor opleidingen en cultuur’, krijg ik een smekende blik… Echt niet?

Dus houd ik me even gedeisd met kerst. Ik neem het woord ‘planning’ niet in de mond en laat de datumprikkers (die dus nooit een gedeelde datum opleveren) langs me heengaan. Want inmiddels weet ik: met een oneindige keten garandeert geen enkel plansysteem een kerst met de hele familie/aanhang/vrienden. En dat niemand met dat antwoord genoegen neemt.

Ik kruip daarom stilletjes achter de kerstboom en wens iedereen, namens Planned Learning hele fijne kerstdagen!